شیخ محمدتقی نوری
شیخ محمدتقی نوری (۱۲۶۳-۱۲۰۱ ق)، والد علامه نوری و یکی از اعلام بزرگ قرن سیزدهم هجری بود که در فقه و اصول و علوم معقول و منقول مهارت داشت. وی اشعار بسیاری در مناقب معصومین، و مراثی و تعزیه‌ها سروده‌است که بعدها مورد استفاده مداحان و ذاکران اهل بیت (علیهم السلام) قرار گرفت.
محتویات
معرفی اجمالی
محمدتقی نوری فرزند علی محمد، در سال ۱۲۰۱ قمری در مازندران متولد شد. پدرش صاحب دیوان و در مشاغل مهم دولتی بود و فرزند را بدین مسیر تشویق می نمود و بعد از تحصیلات با اصرار پدر مواجه شد، اما او در جوانی از خدمت پدر به دار العلم اصفهان فرار نمود و با دستی خالی اما علاقه ای وافر به تحصیلات دینی مشغول شد. مدتها در اصفهان از حضور علما (مانند حکیم نوری) استفاده نمود و سپس عازم عتبات شد و از محضر سید محمد مجاهد و دیگر اعلام بهره ها برد.
وی سالها به دیار خویش (نور مازندران) مبلّغی جامع و معلمی دلسوز بود. مرحوم نوری عالمی عامل و زاهدی متواضع بود. در فقه و اصول، ادبیات عرب و فنون نظم و نشر مهارت داشت. خطی نیکو داشت. شخصیتی دانا، خوش اخلاق، متواضع و خوش برخورد بود. مردم را به سوی علم و دانش داعی و خلق خدا را به سوی حق و حقیقت هادی بود. همت و پشتکار او در حوایج مردم افزون بود. متجاوز از سی نفر از اهالی محل خویش را به درجه علم و کمال ارتقاء داد و عده ای از بی سوادان به همت او باسواد شدند.
آثار
شیخ محمدتقی آثار مهمی در فقه و اصول و عقاید و فضایل معصومین و غیره تألیف کرده است. از جمله آثار او عبارتند از:
- دلائل العباد در شرح «ارشاد الاذهان» تألیف مرحوم علامه حلی،
- مدارج الاصول،
- هدایة‌الانام در مسائل حلال و حرام،
- رساله‌ای در امامت،
- تشویق العارفین در موعظه به نظم،
- مخزن الصلوت،
- مجموعه‌ای در اشعار قصاید مدیحه،
و...
وفات
فرزند بزرگوارش حاجی نوری اعلی الله مقامه در آثار خویش به ترجمه پدر پرداخته و وفات او را در سال ۱۲۶۳ قمری در سعادت آباد می داند، اما جنازه اش در «وادی السلام» نجف مدفون شد.
منابع
- سایت شعائر
- وبلاگ ونگ (شرحی بر احوال مشاهیر مازندران)